با این مرکز نظانی و پناهگاه جنگی از طریق یک سفرنامه آشنا شده بودم و قصد داشتم از آن بازدید کنم. برای رسیدن به این مجموعه از خط 7 مترو استفاده کردم و با کمی پیاده روی و با راهنمایی گوگل مپ به این پناهگاه رسیدم. این پناهگاه دری در یک کوچه مسکونی دارد که نوشته ای و علامتی بر سر در آن نصب شده است.
من از این موزه با توجه به این که هم گروهی هایم به چنین موزه ای علاقه نداشتند تنهایی بازدید کردم. در ورودی بسته بود و چند نفری هم مقابل آن ایستاده بودند. بازدید از موزه تنها در زمان های معین و به صورت گروهی انجام می گیرد. بازدید با لیدر انگلیسی زبان هم اوقات و روزهای معینی دارد و من که فرصت اندکی داشتم با لیدری که به زبان روسی صحبت می کرد از این مجموعه بازدید کردم.
فیلم برداری از این مجموعه در کل ممنون و حتی عکس برداری هم در قسمت هایی ممنوع بود. با استفاده از پله به عمق 50 متری زمین می رویم و از میان دالان هایی که با ورق های فلزی حفاظت شده اند عبور می کنیم. در قسمتی فیلمی از تارخ و فلسفه ایجاد این پناهگاه به زبان روسی و زیرنویس انگلیسی نمایش داده می شود. در قسمتی دیگر اتاق کار استالین با مجسمه مانندی از وی بازسازی شده است که بیشتر به عنوان اتاق جنگ طراحی شده است و یک اتاق به عنوان فرماندهی جنگ موشکی در نظر گرفته شده است و به صورت نمایشی با اعلام وضعیت خطر، دستور پرتاب یک موشک صادر می شود.
بعد از این بازدید دوباره باید از همان پله ها بالا آمد. در گروه ما یک خانواده با فرزندان خود و یک زوج و دو زن میانسال روسی بودند. بلیت این مجموعه در زمان بازدید من 2800 روبل برای بازدید کنندگان خارجی بود. قبل از بازدید از این مجموعه حتما باید ببینید که به دیدن چنین موزه ها و محل هایی علاقه دارید یا نه؟ بازدید از این موزه برای بازدیدکننده عام توصیه نمی شود و حتی بالا و پایین رفتن از پله ها در عمق 50 متری شاید سخت باشد. البته آسانسوری در آن کنار تعبیه شده است و شاید امکان استفاده برای افراد ناتوان باشد.